Papillomatosis
Papillomatose bij de hond is de naam voor een wildgroei van wratten op het slijmvlies van de mond bij een jonge hond. Deze slijmvlieswratten worden veroorzaakt door het zogenoemde papilloma virus. Er bestaan vele verschillende soorten woekeringen van de plaveiselcellen van de huid en slijmvliezen. Ze variëren van goedaardige tot zeer kwaadaardige soorten. Eén van deze woekeringen zijn de goedaardige papillomen. Er zijn twee vormen van deze onschuldige wratachtige structuren.
De eerste vorm
Deze komt voornamelijk voor bij puppy's en jonge honden en wordt veroorzaakt door het papilloma virus. Bij de bek, op de overgang van huid naar mondslijmvlies, ontwikkelen vele grijsachtig witte, zacht tot stevig aanvoelende, gladde tot bloemkoolachtige papillomen. Ze kunnen ook op het verhemelte, de tong, de keel en heel soms de oogleden verschijnen. De papillomen varieren in groote van enkele millimeters tot enkele centimeters. Meestal ontstaan vele papillomen, die zelfs kunnen samensmelten tot één grote plak.
Bij de bek, op de overgang van huid naar mondslijmvlies, ontwikkelen vele grijsachtig witte, zacht tot stevig aanvoelende, gladde tot bloemkoolachtige papillomen. Ze kunnen ook op het verhemelte, de tong, de keel en heel soms de oogleden verschijnen. De papillomen varieren in groote van enkele millimeters tot enkele centimeters. Meestal ontstaan vele papillomen, die zelfs kunnen samensmelten tot één grote plak.
De tweede vorm
Deze verschijnt voornamelijk bij oudere honden en wordt niet veroorzaakt door een virus.
Steelvormige, bloemkoolachtige of draadvormige, zacht tot stevig aanvoelende papillomen verschijnen meestal aan de kop (ook aan de oogleden) en poten. Het aantal kan varieren van één enkele tot grote aantallen afzonderlijke papillomen. Gewoonlijk zijn ze kleiner dan 0,5 cm.
Hoe wordt de diagnose gesteld?
De definitieve diagnose wordt gesteld aan de hand van microcopisch weefselonderzoek.
Hoe is de behandeling?
De eerste vorm van papillomen bij de bek verdwijnen meestal binnen 3 maanden vanzelf. Eventueel kunnen de grootste en meest hinderlijke massa's wratten worden verwijderd. Daarna verdwijnen de overige, niet weggenomen wratten meestal snel vanzelf.
De tweede vorm van papillomen verdwijnen niet spontaan. De wratten kunnen eventueel worden verwijderd door bevriezing of operatief.
Tip:
Er zijn mensen die goede ervaring hebben met Thuja van VSM.
Thuja is een enkelvoudig homeopathisch middel, dat onderandere gebruikt
wordt bij dieren met wratten, die de neiginghebben om snel te bloeden.
Daarnaast kan Thuja ook helpen bij dieren, die een kloverige, zwarte,
jeukende huid rond de anus hebben.
Verkrijgbaar in pot met 10 gram globuli (kleine korreltjes).
Dosering:
Afhankelijk van de situatie:
Hond: 1-2x daags 10-15 globuli
Kat : 1-2x daags 5-10 globuli
Liefst 5 á 10 minuten voor of na het eten zo in de mond, zodat het opgenomen
kan worden door het mondslijmvlies.
Besmettelijkheid van de ziekte
Dit papilloma virus is diersoort specifiek en dus alleen besmettelijk voor de hond. De tijd tussen infectie en het verschijnen van de ziekteverschijnselen is 1 tot 2 maanden. In principe is papillomatose besmettelijk voor andere honden, maar honden met een goed immuunsysteem, en dat geldt in principe voor alle gezonde volwassen honden, zullen niet zo gauw de verschijnselen krijgen, de besmettingskans is zeer klein.
Jonge honden met een minder sterk immuunsysteem zullen wel vatbaar zijn voor besmetting. Het is verstandig om al besmette honden te scheiden van honden die gevoelig zouden kunnen zijn voor besmetting.
Voor de mens is papillomatose bij de hond is niet besmettelijk. Er is dus geen kans, dat u of uw kinderen dezelfde verschijnselen zullen krijgen als de besmette hond.
De duur van de ziekte
De incubatietijd, de tijd tussen het oplopen van de ziekte en het optreden van de symptomen duurt doorgaans 1 – 8 weken. De wratachtige woekeringen verdwijnen in de meeste gevallen spontaan tussen 1 – 5 maanden; er zijn gevallen bekend waarbij de woekeringen 24 maanden of langer blijven bestaan.
De symptomen
Mogelijke symptomen zijn :
-
Verminderde eetlust.
-
Speekselen en stinken uit de mond.
-
De wratachtige gezwelletjes kunnen door de hele mond verspreid zijn, meestal zien we ze op de overgang huid naar slijmvlies rond de gehele mond, lippen, tong, verhemelte, strottenklep, keel en bovenste deel van de slokdarm.
-
Er kunnen soms wel 100 ‘kleine bloemkooltjes’ in de mondholte zichtbaar zijn. De wratten kunnen beschadigd worden, gaan bloeden en geïnfecteerd raken; soms kunnen ze de keel of luchtpijp blokkeren. Heel sporadisch zien we deze gezwelletjes op de oogleden en in de neusgaten. De aangetaste dieren zijn in de meeste gevallen verder niet algemeen ziek.